Arlatenco, Arlaten, genti reino, cars ami,

Volé vous conta uno istori, pas uno istori de ma grand la borgno, noun , un conte. Un conte de fado.
Tout coumencè un bèu matin de juliet, i’a 20 an. Jousiano e Andriéu soun venu li parènt urous d’uno chatouneto adeja proun faroto.
Es à quatre an que fuguère ma proumiero pegoulado emé aquèu pichot bounet que rènd touti lis enfant adourable.
A parti d’aqui chasque an fuguè lou meme rituau : alesti aquèu pichot abit pèr la fèsto di gardian, la pegoulado e la fèsto dou coustume.
Es à vuech an que l’envejo d’aprendre à dansa coume lis autri pichot, me prenguè.
Li group fouclouri, en quau devèn quand meme rendre un oumenage, soun li crousou di tradicioun.
E es bèn segur dins un d’aquéli group qu’ai fa mi proumié pas de danso e qu’ai canta en prouvençau mi proumiéri cansoun.
Aro, ère segur, fasié partido de la grando famiho.

Lou tèms passo, ai dès an, enfin pode metre la couifo blanco de Mirèio, un pantai. Emé l’eso negro e lou fichu blanc me vaqui chatouno pariero à mis einado, pariero à Jouseto, aquelo femo que, emé soun gaubi tant requist, m’a tramés soun goust pèr lou coustume d’Arle.
Aquèu jour d’aqui, la segenco Rèino me faguè un poutoun tant gènt que n’en fuguè trevirado touto la journado. Gramaci Sabino car à parti d’aqui ma passioun venguè rasoun de viéure.
Ma vido es cadenciado pèr li galoubet e li tambourin que me menon, jouiouso e galoio à la fèsto vierginenco.
De chatouno vène chato, aubourant fiero lou riban blu de sis aujoulo.
Au noum de touti li vièrginenco passado o à veni voudriéu gramacia la nacioun gardiano qu’à sachu counserva aquelo fe pèr lou coustume , la memo qu’avié Moussu Frederi Mistral.
Un chapitre nouvèu vai s’escriéure, lis esponton e li revirado van m’aprendre à èstre encaro mai coutarello e van me moustra que fau toujours crèire dins l’acoumplimen de si raive.
Gramaci à mi gènt, à ma famiho de m’agué soustengudo emé amour sus la draie de ma passioun.
Moun conte de fado countunié, gramaci au coumitat di fèsto e à soun présidènt que me retenguè pèr participa a l’eleicioun que chanjo la vido de sèt jouini-fiho.
Lou revoulun di vesito, preparacioun, seleicioun coumenço alor toujours que mai rapide.
Tout aco me faguè prendre counsciènci, se lou falié encaro, que lou role de Rèino d’Arle èro quaucarèn de serious e impourtant .
Lou vint d’Abriéu sian plus que sèt. L’aventuro se perseguis. Moun pantai es à mita coumpli.
Lou proumié de mai la jurado nous espèro , amable e atenciounado.

Gramaci Moussu Yonnet d’èstre esta un Presidènt atentiéu.
Gramaci Moussu Ayme, arderous mantenèire de nosto lengo. Li dès-e-nou Roso d’Abrièu oublidaran jamai voste discours.
Garmaci Dono Enrieto Bon quatrenco Rèino d’Arle de vosto graço e voste gentun.
Gramaci Dono Serena e Dono Dervieux pèr tout ço que nous avais après sus li rite, li legèndo, li moble e li coustume que nous pivèlon tant.
Enfin gramaci Dono Lambert-Verdeilhan e Moussu Soulié de trasmetre nosto lengo dins la vido-vidanto.
Nosto lengo, lindo e blouso, es lou simbèu de la culturo nostro.
A l’ouro de la moundialisacioun e de l’unifourmisacioun devèn èstre counscient que sian pasta de noste passat mai que devèn faire avans sus lou camin de l’aveni.
Lou proumié de mai lou bescaume de la coumuno s ‘es dubert pèr leissa passa sèt chato ligado pèr lou meme amour d’Arle, dou coustume e de la lengo.
Mai de que sarié en Arle lou proumié me mai sènso la fèsto di gardian ?
Gramaci à la counfrarié de nous pourgi sa fèsto coume escrin à nosto eleicioun.

Aro, es tèms, cars ami, de vous presenta mi sièis coumpliço dins aquesto bello aventuro :

-* A un sourire, un carisme, uno joio de vièure que pretocon tout lou mounde.
Vous presente Eloudio Bretagne.
-* Es nascudo e résto dins lou pais de Marcèu Mailhan. Toujour un pau rejouncho e meme sounjarello mai sa persounalita es forço atrivanto.
Vous presente Paulino Faget.
-* Es uno chato discrète, meme un pau crentouso mai vou toujour n’apprendre mai.
Sa persounalita es tranquilo e desalassanto.
Vous presente Anais Marquis.
-* Amo li courso de biou. Es un aparairis de la lengo nostro que parlo forço bèn.
Sa messioun es de la trasmetre i pichot.
Vous presente Magali Nouveau.
-* Chato d’Arle a chausi un mestié ounte fau se counsacra is autre, e aco ié vai bèn.
Vous presente Lauro Novelli.
-* Sa gracie e sa bèuta n’en fan uno arlatenco di mai bello, lou coustume e li tradicioun soun sa
passioun.
Vous presente Marioun Pitras.

Touti li sèt avèn la memo toco : trasmetre la culturo nostro, dire i plus jouino d’èstre fier de soun istori, escouta li plus vièi qu’an encaro tant de bèlli causo à nous racounta.
«  SIAN QU’UNO POUGNADO », disié Folco de Baroncelli.
Alors escouten-lou, recampen-se, liogo de s’esparpaia, liogo de se garrouia.
Pèr aco, nautri, avèn que de segui lou camin que nous an draia Natalio, Erminio, Emelino, Sara, Couralio, Lisa e Marjourio.
Gramaci à touti li sèt de nous agué moustra lou camin de l’amista, doumaci à vosti counsèu, à voste gentun acoumençan noste reinage emé sereneta.
Lou nouvèu chapitre de moun conte sara escri pèr 7 chato touti afougado pèr l’amour de soun pais.
7, chifro simbouli e misti.

Mai pèr iéu aquelo eleicioun es estado marcado pèr la chifro vint.
D’efèt, siéu estado seleiciounado un 20 d’abriéu, siéu estado elegido vintenco Rèino d’Arle l’annado de mi vint an. N’i a que van dire que soun li 20 centimètre que me mancon, iéu dise que soun vint an de passioun que vous proumete de tripla dins lis annado à veni.
Bord que n’en sian i simbole, voudriéu vous dire que lou coustume blanc que porte vuei es esta brouda pèr nautri sèt, fin de simboulisa nosto unita maugrat nosti diferènci.
Gramaci à vous mi sièis amigo d’agué acoumpli un de mi souvèt.
Mai ai encaro quaucarèn à vous demanda, pèr aco j’appelle Lisa, Faustine, Pauline,Marie,Estelle et Paloma.
L’autre jour quand Natalio m’a remès ouficialamen li bijout ufanous de dono Colcombet, la medaio de Sant-Jorge de Dono Castanet, la Coulano de Moussu Ledesma e lou clavié de Dono Angèlo Vernet, ai realisa qu’avian la grando chanço, nautri li rèino, de nous passa bèn mai qu’un titre. Se passan au travès di beloio un tros de l’istori nostro.

Vaqui perqué souvete que li damisello d’ounour tambèn poscon se trametre uno belori simbole de soun apartenènci à l’istori nostro.
Alor Eloudio, Paulino, Anais, Magali, Lauro e Marioun, aquéli chatouneto, que saran belèu à nosto plaço un jour, vous porjon, en moun noum, uno espingolo de riban.
Moun souvèt es que, à voste tour, dins très an, la pourgias à sièis autri damisello d’ounour.
Ansin aurés uno istori vostro emé de simbole vostre.
Gramaci à vous de vous engaja à moun coustat pèr li très an à veni.

Acabarai ma dicho emé li vers de Federi Mistral :

« la couifo estrecho, mirèio la pourtè,
Sa man adrecho, n’en couneissié l’esté.
Se voulès triounfla, chato, counservas-la,
E voste pur velout, O Rèino, gardas-lou ! » .