Moussu lou Presidènt de Regioun e deputa,
Moussu lou conse d’Arle e soun municipe,
Midamo e Missiès lis elegi dou Païs d’Arle,
Moussu lou Capitani de la Nacioun Gardiano,
Moussu lou Capitani de la Counfrarié di gardian de Sant Jorgi,
Moussu lou Predidènt de l’associacioun di gardian de mestié,
Moussu lou Presidènt dou Comitat di fèsto,
Genti Rèino que nous faguès lou grand ounour d’estre emé nautre vuei,
Gento Rèino Carolino emé si Damisello d’ounour,
Pople d’Arle e dou Païs d’Arle.

A cado dicho, salude touto uno tiero de persounalita coume vèn de lou faire, fin-finalo se fai rèn de mai que de li cita. Mai, ma recouneissènço pèr aquéli persouno vai mai lieun e voudriéu à caduno un pau mai.

Moussu lou Pesidènt de Regioun e deputa Michèu Vauzelle,
Moussu lou conse d’Arle Hervé Schiavetti emé soun municipe,
Midamo e Missiès lis elegi dou Païs d’Arle.

Vautre que sias lis autourita d’aquèu Païs de tradicioun, vautre que sias nostis oste d’en-pertout mounte sian, es à vautre que vai moun proumié gramaci. D’en proumié per ço que nous avès toujour aculido emé forço respèt e gentun, mai tambèn per ço qu’es vautre qu’aves lou lourd presfa d’apara nosti tradicioun e subretout de pleideja pèr l’ensignamen de la lengo nostro i pus autis autourita poulitico de la nacioun e de l’europo. Nosti tradicioun an besoun de vautre pèr se manteni, nautre sian soun cors e soun amo, vautre siguès sa voues pèr dire bèn aut l’identita qu’es la nostro.

Moussu lou Capitani de la Nacioun Gardiano,
Moussu lou Capitani de la Counfrarié di gardian de Sant Jorgi,
Moussu lou Predidènt de l’associacioun di gardian de mestié.

Vautre que faguès aquèu mestié de glori mau-grat si dificulta e sis eisigènci, vautre que souvènti-fès sias nosti proteitour, nosti cavalié, gramaci d’apara nosti tradicioun touti li jour dins vosto mestié e vosto pasioun. E gramaci de nous agué aculido dins la grando famiho de la bouvino e de la roussatino.

Vautre Pople d’Arle e dou Païs d’Arle.

Vuei pèr lou darrié cop, me vaqui davans vautre touti recampa dins aquèu meravihous tiatre anti pèr marca la fin de noste reinage, lou dès-e-nouvèn, e la debuto d’un autre, lou vinten. Vivèn aqui un pur moumèn de trasmessioun e de partage. Latrasmessioun d’un titre, d’uno cargo, e lou partage d’uno passioun, d’un art de vièure. D’efèt, la mantenènço de nosti tradicioun passo pèr aquèu gèste de la trasmessioun d’un flambèu d’uno generacioun à l’autre. Vuei, aquèu flambèu passo d’un reinage à-n-autre, d’uno Rèino à-n-autro dins un èime de jouvènço eternalo e d’immourtalità. Aquel èime, qu’es lou de touti li Rèino dempièi la proumiero Angelo Vernet, douno à-n-aquelo founcioun touto sa bèuta e tout soun chale.

Tres annado soun passado dempièi qu’avèn reçaupu aquelo cargo.

Tres annado, es pas rèn ! Representon bèn mai qu’uno simplo estapo demié touti lis estapo de la vido. Aquèu reinage nous a marcado de founs. Per de que ? Imaginas vous sèt chato pulèu discrèto, qu’auson se presenta à l’eleicioun de la Rèino d’Arle e de sis Damisello d’ounour, que soun eligido e que vivon tres annado de tèms uno esperiènci tant straourdinàri que soulo aquelo que l’an viscudo counèisson l’espelido qu’aco prouvoco en nous.

Pèr ièu, fuguè un desfis immènse. Me sentiéu coume un simple « passant » aussa tout d’uno au rang d’alpinisto, emé en fàci de iéu uno mountagno gigantesso que deviéu franqui.
Pèr de que aquello metaforo ?
Simplamen pèr ço que coume un alpiniste à l’aussaut d’uno mountagno, moun camin fuguè esprouvant e sublime. E coume en mountagno, i’avié gès de de grando routo touto endicado nimai un camin vo un draio. Au contro, lieun de la soulitudo de l’alpiniste, ma caminado fuguè clafido de rescontre de mai en mai de gènt, e à flour e mesuro qu’avançave, soun soustèn èro de mai en mai fort e sa presènci de mai en mai impourtanto à mis iue.

Aquéli gènt, es vautre Pople d’Arle e dou Païs d’Arle e vautre gènt de tradicioun. Vautre qu’ai tout-just crousa vo emé quau ai pouscu parteja de moumèn de coumplecità e d’amista. Sias esta moun oussigèno dou tèms d’aqueli tres annado, e emai que l’ oussigèno se fai mai rare pèr l’alpiniste tout de long dou camin, pèr iéu se faguè de mai en mai aboundous. M’avès touca lou cor bèn mai que ço que lou poudiéu imagina. Souvènti-fès emé de pichot geste vo d’attentcioun, de simple regard vo de rire, de mot agradiéu vo li poutoun de chatouno dis iue beluguejant. Pèr touti aqueli pichoti causo que m’aves pourgido que soun simbèu de respèt e d’amour, vous voudriéu dire gramaci. Dou mai prefouns de moun cor, de m’agué aculido i’a tres an, de m’agué guidado, de m’agué ispira e subretout, gramaci de m’agué amado.

Aquèu jour, lou sies de juiliet dous milo vue es un jour di mai impourtant. D’en proumié pèr ço que vuei es l’introunisacioun de la vintenco Rèino d’Arle emé si Damisello d’ounour, piéi pèr ço que forço de nosti davanciero soun aqui pèr lis aculi. Sabès coume iéu qu’aquéli titre de Rèino e Damisello d’ounour l’avèn un jour, l’avèn toutjour. Es uno dis resoun que douno sa valour e sa grandour à-n-aquéli titre. E aco doumàci au « trelus » qu’emano encaro e toujour di Rèino d’Arle.

Genti Rèino, vautre que sias pèr iéu e pèr tout un pople li simbèu de nosto culturo e de nosti tradicioun. Pèr lou devouamen au titre que fuguè e qu’es encaro lou vautre, per vosto bèuta, vosto gràci e subretout pèr vosto presènci encaro vuei sus aquèu poutin, ameritas lou respèt e l’amiracioun de tout aquèu pople. Un pople qu’a jamai oublida aquéli que l’an representa, un pople que lis a amado e que lis amo toujour.

Demié aquéli Reino, n’i’a tres que soun pas aqui, mai sabe que nous regardon eilamoundaut, sus si trone celestiau. Gènti Reino Angèle Vernet, Maryse Orgeas, e Madeleine Boyer vosto souveni es toujour que mai viéu en aquèu jour e restaras pèr toujour dins nosti cor.

Aro permetès-me de li counvida que s’avançon davans vous. E pèr aco permetès-me moussu lou conse de prene vosti mot : « Pople d’Arle veici ti Reino… »

Henriette Bon, 4enco Reino d’Arle
Annie Berrard, 5enco Reino d’Arle
Françoise Calais, 6enco Reino d’Arle
Nicole Michel, 7enco Reino d’Arle
Myriam Yonnet, 8enco Reino d’Arle
Elisabeth Ferriol, 9enco Reino d’Arle
Odile Pascal, 10enco Reino d’Arle
Catherine Bon, 11enco Reino d’Arle
Géraldine Barthélémy, 12 enco Reino d’Arle
Annick Ripert, 13enco Reino d’Arle
Carole Bressy, 14enco Reino d’Arle
Catherine Sautecœur, 15enco Reino d’Arle
Sabine Mistral, 16enco Reino d’Arle
Aurore Guibaud, 17enco Reino d’Arle
Florence Disset, 18enco Reino d’Arle

Caduno a sachu marca emé soun gàubi li memori, caduno a douna tres vo quatre an de sa vido a-n-aquelo founcioun e caduno a garda l’envejo de trasmetre aquelo passioun que siegue à sis enfant, si felen vo simplamen i generacioun venènto. Demié aquéli Reino, n’i’a uno qu’aquéu jour i’es bèn particulié. I’a cinquanto an, èro lou sies de Juliet 1958, dins aquèu tiatre anti Madamisello Enrieto Bon èro intronisado quatrenco Reino d’Arle. Vuei, es la decano e me fau la voues de touti li Reino pèr ié dire tout lou respèt, l’amiracioun e l’amista que ié pourtan.

Gento Reino Enrieto, bon aniversàri.

Aro es à la vintenco Reino d’Arle que voudriéu parla. Dou tèms d’aqueli dous mes qu’avèn parteja, m’a counquisto pèr sa douçour, soun sourire, soun gentun, sa simplecita mai tambèn pèr soun caratère. M’a moustra que poudié estre uno magnifico Reino touto en delicatesso e en generosita. Ié souvete un reinage meravihous, riche de rescontre e de moumèn fort. Ié souvete de camina dou tèms d’aqueli tres annado emé fe, determinacioun, e serenita sus lou camin de l’espendimen dins un èime de pas e d’amista emé sis Damisello d’ounour.

Gento Reino Carolino aquelo cargo qu’avèn touti pourta em’amour, aro es la tiéuno, pourto-la emé touto toun amo e jamai te pesara.

Chasco annado, desempièi tres an, i’a un moumen dins ma dicho que cregne mai que mai, de pòu que l’emoucioun siegue trop forto. Es lou moumen dedica à mi Damisello d’ounour. Emai se repepìe, amariéu encaro un cop ié dire coume siéu fièro d’éli, coume siéu estado urouso e ounourado de parteja aquéu règne em’éli, e quant m’an pourgi de joio e d’amista.

Emelino e sa prestanço naturalo.
Sara e sa caro de pourcelano.
Lisa e sa passioun pèr la roussatino.
Marjourìo e soun amour de la lengo nostro.
Couralìo e soun port de tèsto magnifi.
Erminìo emé sa delicatesso e soun parla prouvençau.

Sias caduno, à voste biais, de Damisello d’ounour espetaclouso. Avès sachu teni voste rèng emé digneta, m’avès toujour encourado, ajudado, acoumpagnado. Gramaci pèr aquéli tres an, gramaci pèr aquéu liame que nous ligo vuei e que nous ligara tout-de-long de nosto vido.

Fin que lou souveni d’aquéu règne, que s’acabo vuei coume s’èro entama – dins l’armounìo – rèste sèmpre viéu, amariéu vous pourgi dous presènt. Aquésti soun esta adouba pèr dos persouno qu’an forço coumta pér iéu, dins de maine desparié, dóu tèms d’aquéu règne. Leissas-me aprouficha d’aquelo escasènço pèr ié counsacra quàuqui mot. L’uno es ma pichoto man favourido, ma courduriero Gislaino Soler ; Gisou, tène à vous dire coume voste soustèn es esta primourdiau à mis iue e coume vous siéu recouneissènto pèr tout ço qu’avès coumpli pèr iéu. L’autro persouno es uno amigo caro à moun cor qu’es estado presènto à moun coustat desempièi la debuto, bord qu’èro ma meirino pèr l’eleicioun. Aquelo persouno es Sandrino Rozière. Sandrino, gramaci pèr toun ajudo e pèr toun soulas, pèr ta discrecioun e toun amista.

Mi caro Damisello d’ounour, recaupès aquéli presènt coume lou simbèu de nosto unita e de nosto armounìo ; e sachès que soun pas rèn en regard de tout ço qu’ai reçaupu de vosto part, touto l’afecioun e touto l’amista que soubraran sèmpre dins moun cor.

Avans d’acaba ma dicho e de vous pourgi aquéli presènt, amariéu adreissa mi darrié mot à la persouno la mai impourtanto pèr iéu, aquelo que coume iéu a douna tres annado de sa vido à-n-aquelo cargo emé passioun e sèns coumta. Aquelo qu’avès raramen visto mai qu’èro aqui à caduno de mi piado, aquelo qu’a fa de iéu ço que siéu, bord que m’a infantounado e abarido, aquelo que m’a trasmès aquelo passioun dou coustume e di tradicioun. Ma meireto, sabe que nourmalamen lou brinde se fai à la debuto de la faena, sian pas dins uno areno mai dins un tietre e siéu pas dins un vesti de lume mai en arlatenco. Uno arlatenco qu’a grandi dins ti piado, seguissènt toun eisemple e enmantelado dins toun amour. Es adounc à tu que dedigue moun reinage qu’es tu ma Reino.

Aro, crese que me reste plus que tira ma reverènci e de vous dire adiéu. Gènt de tradicioun, vous representa fugué per iéu un ounour e uno joio immenso. Gramaci pèr tout l’amour que m’aves douna, aquel amour m’a trasfourmado e lou gardarai pèr toujour au founs de moun cor coume un tresor.