Moussu lou souto-prefèt
Moussu lou deputa e presidènt de regioun
Moussu lou conse d’Arles e soun municipe
Midamo e Messiès li elegi dou pais d’Arle
Moussu lou presidènt dou coumita di fèsto
Midamo, Messiès.

A parti de vuei, proumié de juliet 2007, lou tèms se vai coumta : dins un an tout-bèu-just, passarèn lou flambèu à la vintenco Rèino d’Arle emé si damisello d’ounour. Em’aco, es à touti li chato que pantaion à-n-aquéu titre que voudriéu parla en particulié. Nautre, coume nosti davanciero avèn fa aquéu pantai, avèn souveta adurre nosto pèiro au monumen de la mantenènço de nosti tradicioun. Lou proumié de mai 2005, sian passa de l’autre coustat : lou pantai venguè realita. L’an que vèn, sèt chato descurbiran aquelo realita.

Pèr aro, aquéli chato chifron ; quauquis uno dempièi long-tèms, e d’autri prendran sa desisioun vertadiero à la vèio de remetre li doursié, qu’enchau ! ço qu’es impourtant es d’estre seguro d’aquelo decisioun, d’aquel engajamen que fau prene.

Estre Rèino d’Arle o Damisello d’ounour vou dire faire de sacrifice tres an de tèms, saupre que i’aura de moumèn dificile, de moumèn de doutanço, de souleso. Mai es tambèn e subretout d’esperiènci que se podon pas oublida, magico, de se senti pourtado pèr tout un pople, de se senti amado pèr tout ço que fasèn. Aco se pou pas avaloura e vau bèn de sacrifice.

Aquelo esperiènci, la souvete en touti li chato apassiounado e sai proun que n’i’a forço. De segur, n’en faudra chausi soulamen uno pèr èstre Rèino e siès autre coume damisello d’ounour. Saran soulamen sèt qu’esprouvaran aquèu bounur qu’es pas de dire. Mai meme se i’a gaire de chanço, fau pas la leissa passa, fau pas renouncia à-n-aquèu pantai.

Entraire sa candidaturo es moustra que nosti tradicioun ameriton d’estre aparado, ameriton de sacrifice tres an de tèms, es moustra tambèn que valon la peno de prene lou risque d’estre eligido o noun, o pas coume se lou poudié espera. Fin-finalo, entraire sa candidaturo es faire ate de sa fé pèr li tradicioun e faire ate de soun courage.

Nautre, avèn fa aquelo chausido e n’en sian fiero. Fai dous an aro que nous tèn à cor d’apara nosti tradicioun. Mai de-que vou dire « apara nosti tradicioun » ? A iéu me sèmblo qu fau pas espera lou moumèn d’estre en dangié per faire li causo, fau toujour ana d’avans, fau toujours prepausa de causo nouvello, saupre s’asata i mejan mouderne, pèr pertouca li gèns, pèr ié dire vaqui ço que sian e vaqui nosto estacamen à nosto istori, à nosto identita.

Es pèr aco qu’avèn vougu faire lou calendrié de la Rèino d’Arle e de si Damisello d’ounour, e que lou comitat di fèsto d’Arle a fa un nouvèu site internet. Es noste biais d’oubra pèr li tradicioun, d’ana d’avans.

Mai ço qu’es segur, es qu’aco sarié pas esta pousible sènso lou soustèn e la fisanço dou comitat di fèsto d’Arle, soun presidènt e touti si benevolo. Pèr aco e pèr tout ço que fan tout de long de l’an, au noum di tradicioun ié voudrien dire osco e gramaci.

Fau apoundre que sarié pas esta pousible nimai sènso vautre touti qu’avès aculi aquèu calendrié emé tant de voio, bèn mai que ço qu’avian espera. Mai de dous milo eisemplari an trouva sa plaço dins vosti oustau, mai tambèn dins lou mounde entié : dou Canada à l’Armenio en passant pèr la Suisso en bèn d’autri, d’arlatenco sus papié alusenti barrulon dins lou mounde.

Bèn-lèu, lou calendrié nouvèu vai parèisse. L’avèn vougu mai entimo, mai sutièu, mai reflechi. Souvetan que vous agradara e que l’aculirès em’autant d’estrambord coume lou proumié.

Poudièu pas acaba ma dicho sènso dire quàuqui mot en siès persouno que me soun caro, siès persouno que souvènti-fès soun darrié iéu sèns dire mot meme s’es dificile pèr èli. Aquéli sièis persouno an pèr noum : Emelino Enjalbert, Sara Gibert, Lisa Guerri, Marjourio Isouard, Couralio Joubert e Erminio Laye. Ié voudriéu dire gramaci.

Gramaci d’èstre ço que sias,
Gramaci de teni vosto plaço coume lou fasès,
Gramaci de me sousteni cade jour que vivèn ensèn meme dins li moumèn dificile,
Gramaci d’èstre toujour bello, toujours risouleto, toujour presento.
Fin-finalo, voudriéu simplamen vous gramacia d’èstre mi Damisello d’ounour e mis amigo.

Mi cars ami, à l’an que vèn pèr aculi la vintenco Rèino d’Arle emé si Damisello d’ounour. D’eici-en-lai, caminarèn encaro un an touti li sèt, man dins la man, entre-menarèn la messioun que nous fuguè counfisado em’uno joio e uno voulounta qu’avèn garda dempièi la debuto dou reinage, doumàci à vous, gèns d’Arle e dou païs d’Arle que nous dounas tant de bonur e d’ounour.